Շուշիի քաղաքակրթական ձայնը
Արձախը զավթած Իլհամ Ալիևի գաղութային ռեժիմը, Շուշիում ավերելով հայության ամենահին վկայությունը՝ Հին Հանգստարանը, օպերայի շենք կառուցելու աղմուկ է բարձրացրել՝ ցուցադրելով է ոչ թե մշակութային վերածնունդ, այլ քոչվոր սև խոյեերի հետնորդներին յուրահատուկ մտքի սահմանափակություն։
Դեռևս 19-րդ դարում շուշեցիները՝ կրթված և լուսավոր մարդիկ, քննարկում էին Ամենափրկիչ եկեղեցու արևելյան ձորում ամֆիթատրոն կառուցելու գաղափարը։ Այն պետք է դառնար քաղաքի հոգևոր ու գեղագիտական կենտրոնը՝ ձորը վերածելով կենդանի մշակույթի օջախի։ Եվ երբ պատկերացնում ես, թե ինչ գեղեցկությամբ ու իմաստով կարող էր լցվել այդ ձորը՝ հայ երաժշտության և խոսքի հնչյուններով, հասկանում ես, թե որքան խորն էր մեր նախնիների քաղաքակրթական մտածողությունը։
Բայց Շուշիի ճակատագիրը կարծես գրվել է վատ ձեռագրով․ քաղաքը անընդհատ անցել է մի վայրենի ղեկավարից մյուսին։ ԽՍՀՄ-ից ժառանգված չար սովորությունը՝ փողերի լվացքատան մտածելակերպը, դարձել է իշխանության զավթածների քաղցկեղային հիվանդությունը։
Եվ այսօր, երբ օտարը փորձում է օպերայով լռեցնել քաղաքակրթության ձայնը, մենք պարտավոր ենք հիշեցնել աշխարհին․ իսկական մշակույթը չի կառուցվում ավերածությունների վրա, և իսկական քաղաքակրթությունը չի ծնվում արհամարհանքից։
Շուշին վերակենդանանալու է ոչ թե շինարարական աղմուկի, այլ պատմական արդարության միջոցով։
Комментарии
Отправить комментарий